Pokój Renesmee

//Klif
Weszłam do pokoju i z braku lepszych pomysłów położyłam się na łóżku. Nie lubiłam rozstawać się z Jakiem, wolałam być przy nim... Tym bardziej przekonywałam się do pomysłu z tym ludzkim jedzeniem. Bylebyśmy jak najszybciej mogli być już razem na stałe.
Chciał ze mną mieszkać! - ta wiadomość wręcz mnie uskrzydlała, sprawiała, że byłam gotowa zrobić wszystko... Z wyjątkiem powiedzenia czegokolwiek Edwardowi. Nadal był nieco zawzięty na Jacoba za tą sytuację sprzed kilku miesięcy.

// dom Blacków / kuchnia //

-Spisz ?? -zapytałem cicho wychylając głowę z półzamknioętych drzwi do pokoju Renesmee.
Wszedlem do środka zachowując się jak najciszej nie będąc pewien czy moje wpojenie jeszcze śpi. Nie poruszyła się.

Obudził mnie głos Jacobb.
- Nie - spojrzałam na Jacoba spod półprzymkniętych powiek. Pewnie gdyby nie fakt, że to on przyszedł to wkrótce bym znów zasnęła. Nie chciałam jednak kłaść się, gdy mogłam być z nim.
- Co tutaj robisz? - zapytałam siadając. Mój ton jasno świadczył, że jestem po prostu ciekawa i nie mam nic przeciwko jego obecności. W końcu niby dlaczego miałabym mieć coś do Jacoba?
Przysunęłam się do niego chcąc być jeszcze bliżej. Jasno dałam mu do zrozumienia, że ma usiąść koło mnie.

- Nic. Przyszedłem do ciebie.
- Coś mi obiecałaś wczoraj.
Usiadlem obok nioej na łóżku. Uśmiechnałem sie wisdząc jej zaspane oczy.

- Ach, no tak - zrefleksowałam się. Przysunęłam się do niego i wtuliłam twarz w jego tors. Tak było mi znacznie lepiej.
- Możemy iść - mruknęłam, choć w rzeczywistości nie chciało mi się nigdzie ruszać. nadal bałam się co z tego wyjdzie, a poza tym bardziej widział mi się dzień spędzony z nim w zupełnie inny sposób. Ale skoro już obiecałam... Poza tym zbytnio zależało mi na tym, co mówił wczoraj na klifie. Na wspólnym mieszkaniu...
Na wspólnej przyszłości...

//Klify
Dobiegło ich wycie dochodzące z dworu. Za oknem kręcił się czarno biały basior i niecierpliwie przechadzał się w kółko. Jego zmarszczony pysk świadczył o poczuciu zagrożenia lecz nie zamierzał atakować. Przybył na wezwanie i teraz czekał na Jake'a i dalszy ciąg tego co jego Alfa chciała od niego. W końcu był pewny, że ten zew słyszał tylko w swej głowie.

( DAIMON JEST ZA OKNEM NA PODWÓRKU)

Słysząc wycie nie byłem zaskoczony.
Nie byłem jeszcze pewiem czy Ness nie będzie miała nic przeciwko towarzystwu nieznanego jej wilka ale miałem nadfzieję że polubią się nawzajem a Ness zdoła mi pomóc wytłumaczyć starszemu z braci Lupinów co łączy mnie i teraz tagże Setha z Cullenami.
- Oho. Daimon chyba już jest. Mówiłem ci onim.
- Widzialaś go w Lesie. To ten 'nowy'. -dodałem po chwili patrząc na Ness z zaciekawieniem czy go kojarzy.
Przypatrywalem się jej nie będąc pewien czy obecność Daimona będzie dla niej problemem. Jej twarz niezdawała się tego okazywać.
- Jak chcesz możemy pojechać po Lily.

- No tak... - kojarzyłam go, ale nie znałam zbyt dobrze. Oczywiście wolałam spędzić cały dzień tylko z Jake'm, ale byłam gotowa wytrzymać i obecność osób trzecich skoro to było konieczne. Mogło być nawet miło.
- Możemy podjechać po Lili jeżeli nie macie nic przeciwko - zgodziłam się. Nie wiedziałam czemu, ale w sytuacji gdy miał być z nami ktoś obcy dla mnie wolałam mieć przyjaciółkę przy sobie. Bynajmniej miałam mieć jakąś odskocznie, gdybym miała się nie dogadać z tym chłopakiem.
- To kiedy jedziemy? - zapytałam. Musiałam się jeszcze przebrać.

- No teraz. Zbieraj się. odpowiedziałem.
- Noto podjedziemy po Lily.
Wstalerm z łóżka i oparlem sie o ścianę.
- Jedziemy moim samochodem czy wolisz wziąść auto od Setha?
Ziewnąłem mimowilnie.

Na dworze wielki wilk położył się przed wejściem i czekał. Leżał spokojnie popiskując od czasu do czasu. Nie podobało mu się, że w okolicy są wampiry. Zapach aż dławił go w gardle jednak jego Alfa nic nie robiła sobie z tego więc leżał spokojnie. Słyszał wszystko lecz zanim oni się zbiorą będzie miał czas by się przemienić.
Jake mam nadzieję, że wiesz co robisz. Wiesz, że ja nie do końca się kontroluję gdy przebywam z wampirami bądź czuję ich zapach. pomyślał mając nadzieję, że Jake to usłyszy.

- Ness ... mam nadzieje że mi pomożesz... bo... Daimon niewie nic o pakcie ani o tym że ... jesteś corką Edwarda*.
Spojrzałem na nia wymownie.
- Mam nadzieję że mi pomożesz... mu to wszystko wytłumaczyć.
Mialem nadzieje że mnie rozumie. Mogłaby użyć do tego swojego daru co napewno ułatwiło by sprawę. Dotykiem mogłaby opowiedzieć, przekazać mu swoje wspomnienia opowiadając naszą historię.

*czyt. córką wampira

- Och... Nie ma problemu - zapewniłam go.
- Daj mi chwilkę - dodałam. Podeszłam do szafy i na szybko wynalazłam jakieś ubranie - z talentem Alice nie musiałam nawet tego przeglądać by wiedzieć czy się nadaje. Spojrzałam krótką na Jake i wyszłam by się przebrać.
***
Wróciłam po chwili. Uśmiechnęłam się lekko i znacząco spojrzałam na drzwi.
- Jak dla mnie możemy już iść. Co do samochodu to wszystko mi jedno - stwierdziłam. Jeździ? Jeździ. Więc jaki miał być problem?
Cieszyłam się, że będę miała przy sobie Lili. Zwłaszcza, że konfrontacja z tym całym kolegą Jacoba miała być "ciekawa". Wątpiłam by wilkołak który nie zaznał wpojenia zrozumiał możliwość związku między pół-wampirem a wilkołakiem. Ufałam jednak Jacobowi - na pewno nie prosiłby mnie o to, gdyby coś mi groziło.
- A ten twój znajomy... - spojrzałam w stronę okna - zapewne myśli, że jestem człowiekiem, co? - zapytałam. Wolałam wiedzieć na czym stoję.

Westchnąłem.
-Tak...Wie ... że jesteś...ze mną wiec pomyślałem ze prościej będzie jak wytłumaczymy to wszystko razem.
- Mozemy już iś skoro jesteś gotowa. Samochód stoi przed domem.
Wyszliśmy z domu GDZIE CZEKAŁ NA NAS DAIMON.
// Podwórko //

- Będzie ciekawie - sarknęłam i wyszłam za nim. W duchu zaczęłam cieszyć się, że połowicznie jestem człowiekiem. Nie mógł uznać, że jestem wampirem nawet jeśli odrobinę tak pachniałam czy wyglądałam. Tylko jak tu wytłumaczyć wilkołakowi, że nie jestem potworem?
//Podwórko