Pub " Pryzmat"

/mieszkanie Lei - pokój Leah/

Stałam za barem jak co drugi wieczór. Wyjątkowo jak na razie nie było ruchu,więc i ja nie miałam co do roboty. Z głośników leciało Yolanda Be Cool Vs DCUP - We No Speak Americano. Razem z Mattem który mi dzisiaj towarzyszył za barem gibaliśmy się w takt muzyki. Szef nawet nie obraziłby się jakbyśmy tańczyli. W końcu jak ruchu nie ma to możemy wiele... Ale to dopiero początek wieczoru. Jeszcze wiele może się zdarzyć.

// La Push, Lasy La Push ( i wgle) (w każdym razie pewna durna baba zostawiła mnie w lesie) //

Wszedlem do baru zmęczony po podróży. Tak naprawde niewiedzialem poco tu przyjechałem. W pewnym sensie miałem już dosć La Push. Dość miejsca które nigdy chyba nie będzie moim prawdziwym domem. Moze powinienem wrócić do Neach Bay ?? ... ale.. co wtedy ze sforą ?
Siadając koło baru zamówiłem ciemne piwo. Po minucie podano mi je w tradycyjntm dużym kuflu.

Wycierałam akurat kufel gdy w pubie pojawił się chłopak z La Push. Skąd wiedziałam, że akurat mieszka w La Push? Kochani przecież tam się zna wszystkich. Próbowałam nie przyglądać mu się za bardzo, ale nie do końca mi to wychodziło.
- Matt błagam idź do tamtego stolika. Nie mam zamiaru znowu udawać miłej - powiedziałam do chłopaka który dzisiaj pracował ze mną. Prawdziwym powodem jednak było to, że nie chciało mi się ruszać.

Przez kilka chwil bawiłem się papierową serwetka próbując zrobić z niej samolocika.
Gdy mój papierowy szybowiewc pofruną w powietrze kierujac wzrok jego śladem zauważyłem znajomą mi twarz. To była Leja Clearwather. Piękna lecz wyjatkowo nieprzyjazna dziewczyna. Dane było nam zamienić jedynie kilka słów gdy przyłączałem sie do sfory sama. Ona... od dluższego czasu była samotniczką.
Słyszalem coś otym ze.. Sam wpoił się w jej kuzynce gdy jeszcze z nim chodziła. Ich związek był poważny lecz wpojenie wszystko popsuło. Z pewnoscia bardzo to przeżyła. Moze dlatego chwilami była tak nieprzyjazna światu i opryskliwa.
Upiłem lyk piwa majac nadzieję że mnie niezauważy. Miałem ochotę piodejść do niej i z nia pogadać. Prawda byla taka... że ta dziewczyna była dla mnie wyjątkowa...

Zauważyłam że chłopak z La Push mi się przygląda. Próbowałam sobie przypomnieć jego imię. Damian? Nie to nie to, ale na pewno miał imię na D. Daniel? O właśnie tak to był Daniel. Lekko się uśmiechnęłam do swoich myśli. Po chwili Daniel zrobił papierowy samolocik. Pokreciłam z rozbawieniem głową i podeszłam do chłopaka.
- Podać coś jeszcze? - spytałam po chwili. No cóż stoję za barem to i pytam czasami gości czy czegoś nie chcą. A nuż może uda mi się porozmawiać z Danielem chwilę dłużej. To pierwsza osoba z La Push którą widzę od czasu swojej 'ucieczki'.

- Swój numer telefonu. - odpowiedziałem lekkim z usmiechem. To wszystko co przyszło mi do głowy abym mógł zwrócić uwagę dziewczyny w tej sytuacji.
- Jesteś Lea prawda ? Miło cię widzieć. Pracujesz tu od dawna ? - zapytałem.
Znów chciałem obserwować jej uroczy uśmiech.

Pokręciłam głową z lekkim uśmiechem.
- Mój numer mają nieliczni - powiedziałam z uśmiechem - a powiedz mi czy ty do tych nielicznych należysz? I tak masz rację jestem Lea. A pracuję tu od niedawna. To nie gadaja o mojej ucieczce w La Push? - zapytałam zaskoczona. - Myślałam, że to temat wszystkich rozmów.

- Może zauważyłaś że trzymam się raczej na uboczu. Nie słucham plotek. Wiem tylko że wyjechałaś niewiedziałam że jesteś tutaj. Miło cię widzieć. Co do twojego numeru telefonu to... mam nadzieję że itak mi go podasz. - powiedział
... innaczej sam go zdobędę. dokonczył w myślach.
Od początku mu się podobała... a nawet bardziej... chwilami gdy ktoś o niej mówił lub gdy widział ją w La Push śledził ja wzrokiem jakby była jakąś boginią. To prawda. Była piękna. Nie miał wcześniej okazji by z nią porozmawiać a raczej bał się sam ją zaczepić. To dziwne, bo uchodząc za faceta który nie może odgonić się od panienek tej jedynej nie mógł nigdy zdobyć, pogadać z nią, przebywać w jej towearzystwie...
Lea była jak zakazany owoc, owocem poznania prawdziwej duszy kobiety. Była... teraz...
...Pora na zmiany...

- No fakt trzymasz się na uboczu. Pamiętam, że gdy byłam jeszcze z sforze Uleya to widziałam cię z dwa razy. Po za tym chyba wiesz jaka była moja sytuacja w sforze - spojrzałam na niego uważnie - zresztą kto by nie wiedział. A co do mojego numeru to poczekaj chwilę.
Uśmiechnęłam się i na chwilę odeszłam od jego stolika. Zniknęłam na chwilę na zapleczu i zdjęłąm swój barmański fartuch. Niedługo kończyła się moja zmiana a raczej byłam już kilka godzin dłużej więc mogłam skończyć w każdej chwili. Wzięłam swoją torbę i wróciłam do stolika Daniela. Wyjęłam kartę i zapisałam na niej swój numer.
- Wybacz, że na chwilę zniknęłam, ale musiałam się pozbyć tego swojego fartuszka. Za długo stałam za barem - roześmiałam się i podałam mu kartkę - tu masz mój numer. I przyznam szczerze że cieszę się, że to ciebie spotkałam a nie kogoś innego ze sfory, bo wtedy pewnie nie rozmawiałabym z nim tak jak z Tobą.

- Dzięki. ... -odpowiedzial. Na jego twarzy pojawił sie lekki tajemniczy uśmiech.
Schował karteczkę do kieszeni kurtki i upił łyk piwa.
- A wiec jesteś już po pracy.
- Wiesz... -zaczą nieco nieśmiało.
- ...zawsze chciałem cię bliżej poznać.
A z powodow, które przed chwilę wymieniłaś...niemogłem. A szkoda.
Może teraz nadszedł czas by to nadrobić. pomyślał.

- Owszem już jestem po pracy i trzeba jakoś wykorzystać ten czas. Nie chcę znowu wracać do pustego mieszkania.
Westchnęłam cicho. Słuchałam z uwagą o tym, że Daniel chciał mnie lepiej poznać. Nie mogłam w to za bardzo uwierzyć. No bo kochani. Byłam tyle lat w La Push no i on tam był. Widział jak przemykam po ulicach, albo po prostu bywam sama. Niby trzymał się na uboczu, ale często się mijaliśmy a nie zagadał. Ale może tam się wstydził? Chociaż Daniel to chłopak który mógł mieć każdą panienkę. Tylko nie mnie. Nie wtedy i nie w tamtym miejscu.
- Skoro chcesz mnie bliżej poznać to teraz masz okazję. Druga taka może się nie zdarzyć.
Roześmiałam się, bo w końcu po co się smucić?

- Miło mi. A już myślałem że za mną nie przepadasz.
-To zostajemy tu czy pójdziemy gdzieś ...razem? -zapytał.
- Mieszklasz tu od dawna ? Może znasz jakieś fajne miejsca... ?
Nieodrywał od niej wzroku. Chłopak studiowal uważnie każdą część jej twarzy starając się robic to dyskretnie ponieważ nie chcial jej przestraszyć.

- Mieszkam tutaj od miesiąca, ale wstyd się przyznać, ale nie znam za bardzo tego miasta. Wiem tylko gdzie jest park, moje mieszkanie, kino, centrum handlowe no i wiem jak trafić tutaj do pracy - powiedziałam cicho i lekko się zarumieniłam. Rumieńce na mojej twarzy były bardzo rzadkie, ale czasami się zdarzały.
- Jak mówiłeś trzymasz się na uboczu i nie mieliśmy okazji rozmawiać ze sobą, ale zaufaj mi, że jeśli nie jesteś taki jak chłopcy ze sfory, to na pewno cię będę lubiła - roześmiałam się - i chętnie gdzieś z Tobą pójdę. Tylko tak jak mówiłam nie znam dobrze tego miasta.

Chłopak na perwno niebył taki jak reszta sfory,choć wielu z chłopaków uważał za prawdziwych przyjaciół czuł się nieco wyobcowany. Oni dorastali razem podczas gdy on przeprowadził si3e do la push w wieku nastu lat.
Miło było popatrzeć jak Lea sie rumieni.
- No.. tooo.. mam nadzieje że niezabłądzimy. -odpowoiedział ochoczo.
Nareszcie miał okazję spędzic trochę czasu.Wstał nakładajac ulibioną skórzaną ,brązową kurtkę. Zostawił na stoliku 30 dolarów i spojrzał na zegarek czekając na Leah.

- Nie ma co się bać. Umiem trafić w kilka miejsc, więc ze mną nie zabłądzisz. Jak coś to się kogoś zapyta o drogę.
Roześmiałam się. Wstałam ze swojego miejsca. Poprawiłam swój ulubiony bezrękawnik. Kiwnęłam na Matta, żeby wiedział, że Daniel zostawił kasę.
- No to idziemy. Komu w drogę temu trampki.
Zaśmiałam się i po chwili wyszliśmy.

/Port Angeles - park/

// park //