Samochód Jacoba Black'a

// Podwórko przed Domem Edwarda i Belli Cullenów //
Wsiadlem na miejsce kierowcy przez chwile zastanawiając się czy nie dać Daimonowi prowadzic. Nie byłem jednak pewien czu będąc tu jeszcze nowy nie pomylilby drogi do Port Angels.
Wyciagnąłem sie leniwie o ile było to możliwe w ciasnym samoxhodzie. pogoda była słoneczna wiec bez wachania złożyłem dach cabrioletu. Składal się automatycznie ale przytrym zacinal i zdołał zaskrzypieć ze dwa razy.
- Chyba będzie trzeba sprawić sobie nowe auto.
- ...ten staruszek powinien przejsć juz na Emeryturę. -zaśmiałem się.

//Dom Belli i Edwarda, Podwórko
Wsiadłam do samochodu zajmując miejsce koło kierowcy. Nie moją winą było to, że wciąż pragnęłam bliskości Jacoba. Przy nim czułam się znacznie bezpieczniej. Było też faktem to, że nie lubiłam siedzieć z tyłu.
- Nie jest tak źle, w końcu jeszcze jeździ - uśmiechnęłam się słysząc "problem" Jake'a. Fakt, auto nie było najnowsze, ale ja osobiście je lubiłam. Denerwowały mnie za to odrobinę te wszystkie samochody które preferowała moja rodzina. Była to zasługa genów Belli - nie przepadałam za prezentami i zbyt drogimi rzeczami. Jedynie na ubrania nie mogłam nic poradzić - Alice to Alice, nic dodać, nic ująć.

- W końcu rozkraczy się na środku drogi a reszta twojej rodziny skrzyczy mnie za to auto.
- Tylko zkad ja wezme kase na nowy wózek... - zmarkotniałem.
- Chyba zatrudnie się w barze u Rachel czy coś... są też kredyty... pomyślałem na głos.
Odpaliłem silnik czekając na Daimona.

- Och, przestań - wywróciłam oczyma. Do jasnej Anielki, byliśmy parą, a on próbował zachowywać się niezależnie. Przecież chciał ze mną mieszkać, mieliśmy większe plan na przyszłość, więc jasne było, że wszystko co mieliśmy było wspólne.
- Przecież połowa moich wujków zmienia auta wręcz co kilka miesięcy - przypomniałam. Była to delikatna sugestia, że on też prawie jest w tej rodzinie. A skoro tak było to moje pieniądze...
Spojrzałam na niego wyczekująco. Byłam pewna, że odmówi. Bynajmniej na początku, ale ja uparta byłam. I tak miałam wreszcie postawi na swoim.

- Ta... No, to maja bardzo wygodnie. - mruknąłem. Prychnąłem cicho.
- Jak sie ma 300 lat na pomnażanie majątku to nie sztuka. -doląłem po chwili.
Męska duma odezwala sie we mnie. Przecież powinienem zapewnić... mi i Ness chociaż dobry samochod, co dopiero jakiś byt na przyszłosć.

- Tak, a nawet trochę więcej - wywróciłam oczyma. Czy na prawdę musiałam powiedzieć to na głos by zrozumiał?
- Ale jesteśmy razem, a te pieniądze są też moje - wyrzuciłam z siebie. Ech, czym on się przejmował? Wiedziałam, że nie jest ze mną dla kasy, a nie widziałam powodu by męczył się skoro był niemalże częścią rodziny.
Chciałam by wreszcie pojął, a jeśli wiedział o co mi chodzi to przestał udawać greka i wypowiedział się na ten temat. O pieniądze nie mieliśmy się co martwić.

//Podwórko przed domem Edwarda i Belli
Przysłuchiwał się rozmowie czekając na jakieś wyjaśnienia. Nie wiedział za bardzo kim jest Lilly ale miał się tego dowiedzieć. Siedział i patrzył na parę przed sobą. rzeczywiście Nessie pachniała inaczej ale jej rodzice to cuchnęli na kilometr. Zastanawiał się jak JAke to wytrzymuje.

Ruszyliśmy.
- Pieniądze eh, pieniądze... -mruknąłem. Jeśli Ness myślała że zamierzam korzystać z pomocy jej rodziny to się myliła. Przecież to mężczyzna powiniem zarabiać, utrzymywać rodzinę.
Tak było zawsze, tak było przed wiekami i tak powinno być i teraz i w przyszłości.
Skręciłem wyjeżdzając na drogę do Forks z lasu. Poważnie zmartwiłem się o nasze finanse. Między innymi tagże dlatego że nie posiadałem stalego zajęcia ani nie skończyłem studiówktóre mogłyby (choć niemusiałyby)przybliżyć perspektywę większych zarobków.
Niestety żadne zarobki nawet te większe nbyły niczym wobec majątku zgromadzonego przez dziadka Remesmee. Spojrzalem na Daimona przez lusterko wsteczne.
Siedzial wpatrując się przez okno.
- Daimon... będziesz chciał coś zrobić w P.A? Jakieś zakupy czy coś? -zapytalem z ciekawosci odrywając się na chwilę od finansowych zmartwień.

- Ależ ty uparty - wywróciłam oczyma. Męska duma, ech. Albo raczej te całe uprzedzenia do wampirów. Fakt, może Edward go nie lubił, Rose tez za nim... nie przepadała, ale pozostali już się raczej przyzwyczaili.
- I tak postawię na swoim - zastrzegłam sobie. Znał mnie i charakterek Belli; mnie nie dało się zbyć. Poza tym i tak miałam go jakoś przekonać.
Na razie nie zwracałem uwagi na naszego towarzysza. Nie wiedziałam jak i o czym z nim rozmawiać. I nie miałam jeszcze ochoty poruszać temat mojej "inności". Nie w samochodzie, bo faktycznie wkrótce mogło mu się coś stać.

- Wiem że postawisz na swoim Renesmee, ja to wiem .- odpoweiedziałem spokojnie.
- Nie zdziwie sie jeśli w dzień moich urodzin zobacze nowe auto ma podwórku. -zaśmiałem się krótko.
- ...I to mnie trochę przerasta. -dodałem po chwili.
Perspektywa była kusząca ale ta pokusa nie mogła wygrać z moim charakterem. Tylko kto wygra tym razem ? Ness czy ja???
Dodałem gazu.

- Po co czekać do urodzin? Jakaś okazja zawsze się znajdzie - zapewniłam go. Wielki problem. Poniekąd wychowywała mnie Alice, a ta zawsze ma jakiś pomysł.
Uśmiechnęłam się do niego niewinnie. Co mogłam poradzić, że on ulegał mi we wszystkim (prawie). Te jego uprzedzenia do mojej rodziny były głupotą, a ja miałam szybko się z nią uporać. W końcu planował naszą przyszłość, a ja wbrew temu jak bardzo go kochałam nie miałam zamiaru odciąć się od bliskich.
- Jakieś konkretne życzenia co do marki, czy mam podpytać Rose? - zagadałam. Naumyślnie wybrałam imię ciotki; raczej nie miał próbować ryzykować, że przypadkiem dostanie kobiece autko.

- Wiesz, że nie znam P. A. za dobrze. Miałem zrobić jakieś zakupy bo w lodówce w domu pustki a co do innych planów to na razie ich nie mam. Jak zobaczę miasto wtedy Ci powiem. - powiedział i uśmiechnął się słysząc myśli Jake'a. Wiedział już, że chłopak ma silny charakter i jest bardzo uparty. Ale od tej strony dopiero zaczynał go poznawać. Zrobiło mu się lżej, że to Jake pierwszy przerwał milczenie. Daimon nie należał do ludzi rozmownych a szczególnie widać to było w obecności obcych.

-Ness... Może poprostu idż po Lily, a ja z daimonem sobnie pogadamy. - powiedzialem parkujac auto przed furtka domu Carterów.
Chciałem trochę wprowadzić Daimona w sytuacje z Cullenami póki Ness będzie u Lilienne.

- Dobrze, dobrze - zgodziłam się, otwierając drzwiczki. Męska duma, przeszło mi przez myśl. Prychnęłam cicho.
- I tak ci jakieś skombinuje, okazja się znajdzie - dodałam rozbawiona. Pokazałam mu język i pospiesznie wysiadłam. Chciało mi się śmiać. Czym on się niby martwił skoro miał mnie? Te pieniądze były też moje i miałam prawo się nimi z nim dzielić.
//Dom Carterów, Wejście/Wyjście

Uśmiachnąłwem się do Ness gdy wysiadała.
- A więc... Zauważyłeś że Renesmee... hehe... i okolice jej domu nie pachną zwyczajnie? -zacząłem odrazu pewien już że moje słowa są poza zasięgiem uszy Ness.
- Renesmee pachnie tak słodko prawda??? -rozmarzyłem się głupkowato. Zawsze zdarzało ni się że slodkawy zapach jej skóry był dla mnie otumaniający, uzależniający...
Odwróciłem się do Daimona siedzącego na tylnim siedzeniu.

- No cóż zauważyłem to. Zapach koło jej domu był straszny. Dostałem od niego bólu głowy. Powiedz mi jak ty to wytrzymujesz...
A co do Ness to muszę powiedzieć, że jej zapach przynajmniej nie prowokuje mnie do ataku.... - to powiedziawszy, spojrzał na Jake'a. Nie wiedział co chłopak chciał usłyszeć ale na pewno go uspokoił .
- Bałeś się o jej bezpieczeństwo. Mam rację? - spytał, a jego zdolność analitycznego myślenia z całą pewnością, wręcz poraziła Jake'a.

- Hmm.. tak. -przyznalem usmiechajac sie serdecznie.
- Nie byłem pewien czy...niezareagujesz gwałtownie gdy poczujesz te zapach. Pozatym dla mnie Renesmee pachnie bardzo słodko. Do reszty musialem się juz przyzwyczaić przez te wszystkie Lata.
Westchnąłem lekko. Nie wiedzuialem od czego zacząc. To wszysstko zawsze bylo takie skomplikowane.
- A wiec zaczne od tego ze te zapachy które czułeś nie były przypadkowe. Poza terenem rezerwatu wampirze tropy nie powinny cie dziwic.
Eh... zacząc musialem ja , ale skonczyć tlumaczyć daimonowi calą sprawę mogła Renesmee
przekazując darem wszystkie nasze wspomnienia z ubiegłych lat aby i on choc prze chwile stał sie ich świadkiem. To z pewnoscia pomogłoby mu zrozumieć pewne sprawy.
- Wiesz że Renesmee to moje wpojenie. -powiedzialem chcąc sie upewnić.

- Wpoiłeś się w córkę wampirów? A poza tym jak to możliwe, że oni mają żywe dziecko. Jesteś pewny, że nie zmienili jej jak była mała? - zasypał go pytaniami, które nasunęły mu się same na usta. w końcu tropy wampirów mógł znieść poza rezerwatem ale nie mógł już zrozumieć jakim cudem Nessie nie pachnie wampirzo. To było dziwne. Nie wiedział jak zapytać o to czy może i on nie został ugryziony ale wolał z tym poczekać.
- No cóż chętnie posłucham jej wersji wydarzeń. Może to wszystko mi się bardziej rozjaśni. Bo jak na razie jest bardziej zagadkowe niż wyjaśnione. - dodał patrząc na Jake'a. Po tych wszystkich rewelacjach był nieco skołowany. Nie wiedział jak ma postąpić i co w razie czego zrobić.

Po jego pytaniu milczałem przez chwilę.
-Nie, nieprzemienili jej. -odpowiedziałem krótko sie uśmiechając.
- Wytumacze ci to razem z Renesmee. Nie ma powodów do obaw. Ja i Renesme... tagże jaj matka i ojciec..i .. reszta to teraz moja rodzina. Zresztą nie tylko z powodu Renesmee.

//Dom Carter'ów
Usłyszałam końcówkę ich rozmowy. Pospiesznie wsiadłam do samochodu obok Jacoba. Miałam wrażenie, że teraz moja kolej na objaśnienie tego.
- Lili nie jedzie, jest z nią Seth więc się nie dziwię - oznajmiłam, zamykając drzwi. Jak dla mnie mogliśmy jechać.
- Nie przemienili mnie, jestem ich rodzoną córką - wyjaśniłam lakonicznie Daimonowi. Nie wiedziałam jak zejść na temat mojej inności, więc wolałam czekać aż rozmowa sama przybierze odpowiedni kierunek.

Zdziwiony spojrzał na Nessie Jake'a. Te rewelacje były dla niego coraz bardziej niezrozumiałe.
- Masz wampiry w rodzinie? Rozumiem, że Renesmee będzie w przyszłości twoją żoną ale jakie są jeszcze powody dla których są dla ciebie rodziną. - powiedział jeszcze bardziej zdziwiony wypowiedzią Alfy. Gdy jednak usłyszał słowa Ness przez chwile nie wiedział co powiedzieć. Minęła dłuższa chwila zanim przemówił.
- Jesteś rodzoną córką wampirów. Przecież to nie możliwe. Z tego co wiem oni po przemianie są bezpłodni. Jakim więc cudem ty przyszłaś na świat. - widać było, że jest zaszokowany. Jego myśli galopowały jak dzikie konie ale za nic nie mógł połączyć faktów.

Westchnęłam.
- Jestem dhampirem. To pół-wampir, pół-człowiek... jak ci wygodniej - wyjaśniłam.
- Wampirzyce nie mogą mieć dzieci - sprostowałam.
- Nie rozwijają się, bo wampiry są jakby martwe więc nie zmieniają się. A przy ciąży i w ogóle jest to konieczne, więc raczej u kobiet jest to niemożliwe. Ale mężczyźni nigdy się nie zmieniają, więc u nich to wykonalne - sama zaczęłam się w tym wszystkim plątać. Postanowiłam wyjaśnić to najprościej jak się dało.
- Moja mama była człowiekiem kiedy zaszła ze mną w ciążę - powiedziałam. Jaśniej już nie potrafiłam, a tego skąd się biorą dzieci to raczej nie zamierzałam mu wyjaśniać.
- Mogę ci pokazać kim jestem... - dodałam po chwili.

Jechaliśmy jakieś dobre pół godziny.
***
Gdy Renesmee rozmawiała z Daimonem, ten wygladał na nieco zdezorientowanego.
- Już prawie jesteśmy. -powiedziałem cicho, nie spuszczajac oczu z zatłoczonej drogi.
Wjeżdzałem wlaśnie z zakrętu gdy wyskoczył mi przed koła sportoy czerwony kabriolet. Skręciłem instyktownie z siłą ktora szarpnęła pasażerów mojego Rabbitta.
- K...!
- Shiet!
- Boże.
Po krotkich przekleństwach westchnąłem głeboko.

Daimon warknął czując słodkawy zapach i zaczął się lekko trząść. Próbował się powstrzymać ale nie udawało mu się to za bardzo.
- Ness spróbuj usiąść koło Jake'a. Nie wiem czy nad sobą zapanuję. i jeszcze jedno jakim cudem ma zobaczyć kim jesteś. Widzę, że jesteś dziewczyną. Ale nie mogę pojąć czemu nie pachnie od ciebie tak samo jak od Twojej matki i ojca. - powiedział na tyle głośno by Jake to usłyszał. Spokój nie chciał go nawiedzić wstrząsy powtarzały się coraz częściej.
Proszę Jake pomóż mi. Potrzebuję wsparcia i to bardzo. pomyślał mając nadzieję, że chłopak go usłyszy.