Bar ,, Stary Niedzwiedz ,,

// klify //

- Witaj Jake. Widzę, że na długo się Ciebie pozbyć nie można. Jak jestem na czterech łapach to słyszę Cię w głowie a jak na dwóch nogach chodzę za często na Ciebie wpadam. - powiedział statecznym tonem choć pobrzmiewała w nim nuta radości. Tak ten nieufny za zwyczaj mężczyzna cieszył się, że widzi kogoś kogo bardzo dobrze zna.
- Pojawiło się coś nowego w okolicy? Czy mam iść na patrol? A właśnie to jest mój brat ma na imię Michael. - dodał i wskazał dłonią na brata gdy o nim mówił. Na jego twarzy wreszcie zagościł uśmiech.

-Przecież to małe miasto. A tu. Przychodzi całe LaPush. -odpowiedziałem.
- Nie, patrol nie potrzebny ja... przyszedłem tylko na jedno piwo i zmykam do domu.
Zamówiłem piwo u młodego barmana.
Przy barze stał Jason. Jeson był synem właściciela baru i kilka lat młodszym odemnie chłopakiem który z braku stałego zajęcia obją wartę w biznesie swojego ojca.
- Hej, Jestem Jak'e jak już pewnie wiesz. -podszedłem do Michaela wyciagając dłoń.
Kątem oka spojrzałem na Leilę i Madouc. Jak zawsze nierozłączne....

Lubiłam Jacoba zawsze, był uśmiechnięty, i zawsze potrafił mnie rozbawić. Nie należałam to jego sfory ani to sfory Sama, ale i tak lubiłam ich obu.
Słuchałam gadaninę o patrolu, kurcze czy im się nie znudzi łapanie wampirów.
Nagle zorientowałam się ze moje jedzenie oraz cola się skończyło
-Piwo raz proszę- zwróciłam sie do barmana
. A co tam chłopcy mogę pić to ja też sie napije. Po chwili kubek piwa stał koło mnie. Spojrzałam na Daimona, była bardzo miły i dobrze mi się z nim gada. Lekko uśmiechnęłam się do siebie

Uścisnąłem dłoń Jacoba, z lekkim uśmiechem.
-Mike Lupin do usług.
Obróciłem się w stronę baru i zamówiłem 5 piw, dla każdego, po czym od razu zapłaciłem. Wróciłem z kuflami do stolika rozstawiając je dla każdego.
-Dziś ja stawiam. Mam ochotę na zabawę, bo prócz biegania nie mam nic tutaj do roboty.
Znów zacząłem marudzić jak to mam w zwyczaju gdy brakuje mi rozrywek. Ciekawe co jeszcze można tutaj robić...

A wiec Mike sie najwyraźniej nudził spojrzałam na niego uśmiechnełam sie
-A skakałeś juz z klifu?-miałam nadzieje ze jeszcze tego nie robił. Od razu bym go tam zabrała, po nawet miałam ochote teraz troche poskakać

Madouc w ciszy i spokoju słuchała i obserwowała towarzystwo. Było to do niej bardzo nie podobne. Na gładkim czole pojawiła się zmarszczka.
Dziewczyna dumała. Wiedziała, że poznanie Simby jest przełomem w jej życiu. Musi go uczyć i się nim opiekować. Obiecała to Samowi w zamian za dochowanie tajemnicy przed rodziną. Dopiła swoją pepsi i frytki.

Spojrzałem uważnie na Leile.
-Klif? Brzmi ciekawie i niebezpiecznie... podoba mi się.
Zaśmiałem się wesoło. Przynajmniej to jakaś rozrywka. Im bardziej niebezpieczna, tym zabawniejsza.
-Mogłabyś mi pokazać o co dokładnie chodzi?
Zapytałem, mocno zaciekawiony.

Bingo, nareszcie będę mieć z kim skakać po klifie i chociaż on nie będzie mi mówił ze to nie jest dla kobiet. Po chwili wstałam od stołu
-No jasne że ci pokaże, przepraszamy towarzystwo ale idziemy sobie poskakać, uśmiechnęłam się do wszystkich a zwłaszcza do mojej przyjaciółki, której dałam buziaka w polik

//klif

-Przepraszamy, wrócimy... kiedyś.
Stwierdziłem z uśmiechem i klepnąłem brata w plecy.
Nareszcie coś ciekawego...
Na samą myśl, powrócił mi dawny humor i otwartość. Machnąłem jeszcze wszystkim na pożegnanie i ruszyłem za Leilą.

// klif

Zanim reszta towarzystwa zdążyła cos powiedzieć, oboje zniknęłi juz za wyjściowymi drzwiami.
- Pa. -rzuciłem hrotko gdy burza wlosów Leili zniknęła mi z pola widzenia.
Miłej zabawy. pożyczyłem im w myślach.
Westchnałem lekko czując zmęczenie. Szczęśliwie w barze leciała własnie jedna z moich ulubionych piosenek. Spojrzałem na Daimona i Madouc.
- Mam nadzieje że wy nigdzie nie znikniecie. -zażartowalem żartobliwie patrząc na nich z pod oka. Nie wyglądali by specjalnie się polubili. Przynajmniej tak mi się wydawało bo Madouc spojrzala na mnie jakbym oszalał gdy to powiedziałem.
Upiłem łyk piwa.
- A tobie Daimonie?-zacząłem.
- Chyba tobie bardziej się tu podoba niż twojemu bratu prawda ???

- Ja nie zamierzam nigdzie znikać. Sam wybrał skoki więc niech teraz się wykazuje. A co do Twego pytania Jake to muszę powiedzieć, że cenię sobie spokój tego miejsca. Tu jest lepiej niż w wielkim mieście wśród huku samolotów, samochodów i metra. Wolę takie spokojne mieściny od wielkomiejskiego gwaru. Powiedz mi coś jeszcze. Wyczuwam tu niedaleko obecność krwiopijców. Kiedy ich zaatakujemy. Zaczyna mnie ona lekko drażnić. - powiedział zanim zdążył ugryźć się w język. W końcu te pijawki były niegroźne ale i tak ich zapach był drażniący.

- Jacob ile liczy Twoja sfora? - zapytała zaciekawiona
Choć była zmiennokształtną a właściwie irbisołaczką to jednak nie odczuwała niechęci do wampirów. Ich zapach był dla niej do przyjęcia. Może trochę za słodkawy ale można z nim żyć.

(okurna! niewiem! gubie się! muszę zrobic frm o nazwie watacha z zapisami itp)
- Łoł! Spokojnie Daimon! Wspominalem ci o Cullenach ale o ile pamiętam nie wyjaśniłem ci tego tak jak powinienem. Przepraszam. -wujaśniłem trochę przestraszony.
- Nie możemy ich zaatakować. -powiedziałem odrazu.
- To naprawdę długa historia wiec moze opowiem ci ją jutro okej? Też przy piwie a nawet przy wódce czy szkockiej.
Zdziwiło mnie że wcześniej nie wyczytał z moich myśli Renesmee i nic nie zauważyl w jej wygladzie.
Chociaż ...Ness była jednak bardziej podobnas do człowieka ...i do dawnej Belli.
Przypomnialem sobie o pytaniu Madouc.
- Sfora? Ah, no Seth, Daimon i Michaelle (*żeby niepomylić -babka taka*).

Bo tak zapomniał kompletnie o Nessie jak nazywał dziewczynę Jacob. Wiedział doskonale kim jest i wiedział, że Jake jest w nią wpojony. To musi być piękne uczucie pomyślał po chwili.
- Z wyjaśnieniami i historią możemy się wstrzymać. Powiedz mi tylko w skrócie czemu nie możemy zaatakować Cullenów i jak ty znosisz ich zapach. Mnie od razu odrzuca. Ale widocznie jeszcze nie przywykłem. - powiedział lekko spuszczając z tonu. Gdy \mówił o ataku oczy mu się zalśniły a usta wykrzywiły w drapieżnym uśmiechu. Wyglądał wówczas groźnie. To prawda ale nie było się czego bać. Zapach pijawek nie wystarczył by go sprowokować.

- Widać miłośnicy pijawek są w mniejszości w La Push - stwierdziła uśmiechając się krzywo - Jake wybacz, że nie wysłucham Twojego ciekawego wykładu o pokoju i miłości ale muszę poniańczyć pewne wilczątko o lwim imieniu. Cześć! - rzuciła na pożegnanie.

// zniknęła.

- Baj. -powiedział krotko odchodzącej Madouc.
- Bo mamy z nimi Pakt? -to nie było stwierdzenie ale niepewne pytanie. Nie byłem pewiem czy pakt nadal obowiązuje w sensie 'umowy'. Wobec wpojenia przestał istnieć.Rosalie, Jasper i Emmet itak niezapuszczali się nigdy do La Push a Bella wobec nie świadomej ponad połowy mieszkanców nadal była Bellą, poprostu córka Komendanta Swana tagże Edward wyłącznie jej meżem, a Ness moją dziewczyna i ze względu na wiek przybranym dzieckiem Dr.Carlisa co jak co znakomitego Lekarza który jakby nigdy nic leczył nawet rok temu siostrę cioteczną Quila gdy była cieżko chora.
Nie mogłem powiedziec mu ze Pakt był, lecz nie obowiązuje bo Daimon z chęcią rzuciłby sie na rodzinę Cullenow co zresztą widziałem własnie na jego twarzy.
Choć znalismy się bardzo krótko zaledwie może juz drugi tydzien od jego przybycia do La Push, zdążyłem się juz zorientować że jako wilkołak bywa porywczy i impulsywny, zresztą jak każdy zmiennokrztaltny, choć ja chyba zdażyłem się juz uspokoic przez te lata i dawno nie przytrafiła mi sie wpadka*
....choć itak nigdy nie byłem pewien czy nie puszczą mi nerwy.
- Hm...Są...em.. nietykalni. -powiedzialem juz pewniej.
Określenie że są jak rodzina wywolało by serie pytań, których tego wieczora pragnąłem uniknąć. Chciałem się przygotować, poukładać to sobie w głowie i wytłumaczyc mu jutro.
- Pozatym...Chyba Lepiej poznać dobrze wroga by potem móc z nim skutecznie walczyć.
No! I kolejny raz zdołałem wybrnać z niezręcznej sytuacji. Chyba mam wrodzony talent. Zaśmialem się krótko na tą mysł szybko opróżniając kufel piwa.
- Zreesztą... -powiedzialem powstrzymując beknięcie.
- Wszystkiego dowiesz sie jutro.


*wpadka -tu niekontrolowana wilcza przemiana.

- No tak wspominałeś coś za pierwszym razem jak się spotkaliśmy. Ale wiesz tak mgliście to było mówione, że nie mogłem załapać o co chodzi. A teraz mam poważne pytanie. Czy jeśli któreś z Cullenów przekroczy granice naszego terytorium mam atakować czy przejść do porządku dziennego twierdząc, że nic się nie dzieje? - poruszył te kwestię głównie przez wzgląd na bezpieczeństwo Nessie. Przecież i ona była pół wampirzycą. A jej rodzicami nie zamierzał się przejmować. Przecież oni rzadko się tu zapuszczali. Dopił swoje piwo i ziewnął przeciągle. Spojrzał na Jacoba kątem oka i uśmiechnął się przepraszająco.
- Na mnie już czas Jake. Spotkamy się jutro w miejscu, które sam wyznaczysz. Wiesz zmęczony trochę jestem i muszę sprawdzić co z Mikiem. On czasem ma szalone pomysły. - dodał jednak nie wstał od stołu czekając na odpowiedź chłopaka.

- Jeśli przekroczą granice nic nierob. Traktuj ich... jak nasze maskotki. -Zaśmiałem się głośno. Nawet zbut głośno. Po chwili uspokoiwszy się ziewnałem leniwie zakrywając usta.
- Jutro Daimonie. Jestem zmęczony. Zaraz padnę na nos. Skoro juz idziesz too...Dobranoc.
Uśmiechnałem się lekko.
Byłem spokojny i śpiący.

- Tak i ja padam na twarz. Do jutra Jake. - wstał od stołu i szybkim krokiem wyszedł z baru. Po kilku krokach zmienił się w wilka i popędził poszukać brata. Choć wiedział podświadomie, że nic mu nie jest jednak wolał to sprawdzić. Skierował się od razu w stronę klifów by uspokoić nerwy.
//klify

Drzwi pod wpływem mocnego pchnięcia dłonią otwarty się uderzając o boboczną ścianę. Rozejrzałem się i prychnąłem cicho. Podszedłem do lady, aby chodź trochę zaspokoić swoje pragnienie. Poproszę zimne piwo. - dodał i zasiadł za ladą czekając na długo wyczekiwane poidło. Rozglądał się po pustym barze, gdy dany pucharek miał już w ręce popijał wolno czekając na jakiś towarzyszy.

- Hej Paul! -przywitałem się koledze.
- Też piwko ??? -zapytalem raczej retorycznie.
- Podejdż do stolika. Mósimy zaplanowaqć twój wieczór kawalerski.

Hej Jake. -spojrzał na chłopaka, wziął dany kubek z piwem i podszedł od chłopaka zasiadając za stolikiem.
Moim? -uniósł brwi wyszczerzając białe kły.

- Tak twoim glupolu! Rachel prosiła by nie szaleć zabardzo ale... wiesz... nie wszysko musi wiedzieć prawda? -usmiechnałem się cwano.
Przeszedlem odrazu do rzeczy.
-To co ?? Zamawiać striptizerki? -zapytałem zaczynajac drugi kufel piwa ktory postawiłi mi Lupinowie.

Wiesz co ja wole z nią nie zaczynać. -Skrzywił się w lekkim uśmiechu.
Nie chciał, aby ona miała do niego pretensje, kochał ją i nie chciał za jego głupote stracić jej zaufania czy coś bliższego.
- Jeśli z nią załatwisz to okey. - powiedział i dopił kufel.
- A Ty z kim tak kręcisz.? - zadrwił.