Bar ,, Stary Niedzwiedz ,,

Podjechali pod bar. Silnik zamruczał po raz ostatni, po czym zatrzymał swoje obroty. Michael wysiad z wozu i otworzył drzwi od strony pasażera.
-Madame...
Powiedział cicho, kłaniając się w pas i wskazując wyjście Daimonowi.

//Dom Sama

Weszłam do baru. Usiadłam na jednym z wieli miejsc wolnych.. Po chwili podszedł do mnie kelner
-Frytki i cole poproszę-uśmiechnęłam się do niego
Po chwili obie rzeczy znaleźli się przede mną. Odwróciłam wzrok na dwóch mężczyzn nie znałam ich, albo jakoś nie kojarzyłam.

- Ty albo mnie nie zrozumiałeś albo chcesz bym Ci pokazał co myślę o byciu madame. Czy ja do ciężkiej anielki wyglądam jak piękna nieznajoma? - spytał lekko poirytowany. W końcu skąd miał wiedzieć, że brat nie żartuje. A jego nie powinno się wyprowadzać z równowagi. Nie panował jeszcze nad swym darem tak dobrze jakby chciał. Wysiadł jednak z samochodu cały czas patrząc na brata i próbując uspokoić drżenia dłoni.

Z szerokim uśmiechem ruszył do baru. Pchnął lekko drzwi wkroczył raźnym krokiem do budynku. Uśmiechnął się lekko do nieznajomej siedzącej przy barze. Również do niego podszedł, zamawiając dwa duże piwa.

Wszedł do baru za bratem. Wyglądało to jakby ochroniarz wszedł za swoim podopiecznym. Daimon rozejrzał się dookoła i stwierdziwszy, że jest bezpiecznie też do baru podszedł. Usiadł koło brata, wziął piwo spoglądając na nieznajomą. Jednak Daimon miał wrażenie, że ją zna.

Patrzyłam na niego jak zaczarowana, może też go znałam. Ale jakoś nigdy go nie widziałam w La Push, albo byłam za bardzo pochłonięta bieganiem po lesie. Kiedy chłopak spojrzał w moja stronę, szybko odwróciłam wzrok alei tak kącikiem oka, obserwowała go

- Witaj. - powiedział ciepłym barytonem z lekką gardłową chrypką.
- Czy my się przypadkiem nie znamy? Mam wrażenie jakbym cię znał. Nazywam się Daimon a to mój brat Michael. Możemy dotrzymać Ci towarzystwa? - mówił spokojnym tonem a gdy przedstawiał brata wskazał na niego ruchem dłoni. Gesty jaki i sposób mówienia były dziwnie sztywne. Jakby Daimon był mocno usztywniony. Jednak ten styl i sposób mówienie wyniósł z wojska.

Uniósł rękę, wskazując na siebie, gdy brat go przedstawił. Rozsiadł się wygodniej na barowym krześle, pociągając spory łyk zimnego, jasnego piwa. Był kompletnie rozluźniony i spokojny, co rzadko mu się udawało w miejscach publicznych. Wodził leniwie wzrokiem po butelkach na półce przed nim, rozmyślając co wziąć następne: Danielsa, Walkera czy może Picollo.

-Witam- uśmiechnęłam się słodko i delikatnym głosem odpowiedziałam im
-Nazywam się Leila, też mam wrażenie że cie znam, ale...-sama nie wiedziałam co powiedzieć-ale jakoś nie mogę sobie przypomnieć-
Kiedy dwóch mężczyzn usiadło koło nich oparła się o stół.
-Wiec skąd jesteście-spytałam się z ciekawości

Odwiesił się z zamyślenia i spojrzał na dziewczynę.
-Z ciepłego i suchego LA.
Rzekł radosnym tonem.
-Jakoś tutejsze lasy nie napawają mnie optymizmem... niby wszystko fajnie, ale i tak jest mokro...
Jęknął cicho na znak dezaprobaty do tutejszego klimatu. Nawiązał ten temat, gdyż małoblyskotliwie wiedział, że jest wilczycą. Oh... przepraszam. Zmiennokształtną. Oczywiście rezerwat aż roił się od ludzi, a wilkowatych na tym terenie nie było znowu zbyt wielu, ale i tak można było wyczuć "odmieńców". Przynajmniej on to potrafił.

- Miło cię poznać. Ale tu są nasze korzenie. Rodzice pochodzili stąd z La Push. My też czasami tu bawiliśmy swego czasu. - powiedział lakonicznie nie zdradzając za wielu informacji. W końcu taki był nieufny wobec obcych a umiejętności z komandosów za bardzo wbiły mu się w pamięć. [i]Jeśli chcesz o nas się czegoś dowiedzieć to na pewno nie ode mnie. Pociągnął łyk piwa i spojrzał na brata. W końcu wiedział czemu stracił cały swój optymizm.

Spojrzałam na braci
-Może jako dzieci bawiliśmy sie i dlatego się jakoś kojarzymy,-zaśmiałam sie
Pewnie tysiąc razy sie zmieniali, i pewnie wogule żaden nie wygląda tak jak wyglądał jako małe dziecko
-Wiec mieszkaliście w LA ,ŁAŁ-powiedziałam zaszokowana

Uśmiechnął się do Niej uroczo.
-Musieliśmy trochę... odpocząć.
Ostatnie słowo było chyba najwłaściwszym. Nie mieli bardziej wyjścia...
Upił kolejny łyk jasnego piwa.

//pojawiła się//

Wpadła do baru tanecznym, żywym krokiem. Była uśmiechnięta od ucha do ucha gdy przechodziła przez stoliki. Zauważalne były męskie spojrzenia. Miała na sobie biały top i krótkie kremowe szorty.
- Pepsi z lodem i frytki - zagruchała do barmana.
- To co zwykle Mad?
- Oczywiście- pokazała swoje białe ząbki.

Uniósł nieznacznie brwi, spoglądając na dziewczynę. Madouc, tak? Na boga...
Prychnął rozbawiony i powrócił do sączenia jasnego piwa. Widział doskonale, jak inni faceci, wlepiają w Nią swój wzrok, jednak Jego, Jej uroda nie ruszała. Dziwne, ale prawdziwe.

Spojrzałam na przyjaciółkę i na nowo poznanego chłopaka
-Widzę że chyba znasz moją przyjaciółkę Madouc?-spytałam sie zaciekawieniem
Był chyba jedynym mężczyzną który nie stanął na sam jej widok jak inni, i dzięki temu dostał u mnie plusa

-Chyba jeszcze nie mieliśmy tej przyjemności, prawda?
Spojrzał na Madouc, z bladym uśmiechem. Miała w sobie coś, co zdecydowanie go od Niej odpychało.
Czekał spokojnie na reakcje, którejś ze stron, nie mając nic ciekawszego do roboty.

( Jestem przy barze ale niech Wam będzie>])

Uśmiechnęła się widząc swoją przyjaciółkę. Podeszła do stolika w sposób przypominający niesfornego kociaka.
Ucałowała Leilę w policzek.
- To tu się skrywasz? Znowu nie wzięłaś telefonu - upomniała przyjaciółkę. Duże, ciemne oczy zwróciły się na mężczyzn towarzyszących Leili.
- Cześć - przywitała się - Można się dosiąść?

(Ależ my przy barze siedzimy... chyba.)

-Proszę, siadaj.
Wstał i podsunął Jej krzesło z sąsiedniego stolika. Krępy mężczyzna przy nim siedzący zaczął się burzyć, więc Michael zgromił go swoim popisowym wzrokiem.

Również odwzajemniła buziak w polik
-przepraszam, wiesz zazwyczaj jak biegam po lesie to biorę jak najmniej rzeczy na sobie-puściła do niej oczko
Zresztą kolejny telefon bym zgubiła przy przemianie wilka
-Madouc to jest Daimon i Michael-wskazałam reką na braci

- Tak mieszkaliśmy w LA choć nie wiem czy dla "odpoczynku" czy dla "zwykłej dostępności" do lepszych szkół. Ale i tak "serce" rwało się do tych lasów. - powiedział patrząc na dziewczynę. Gdy otworzyły się drzwi przelotnie spojrzał na wchodzącą Indiankę po czym przeniósł wzrok z powrotem na Laile. Pociągnął spory łyk piwa i po krótkim zamyśleniu powiedział.
- A ty tu mieszkasz od urodzenia? - mówił jak zwykle spokojnie jak zawsze jakby pojawienie się innej dziewczyny nie zrobiło na nim żadnego wrażenia.

- Miło mi - powiedziała całkowicie szczerze i zapłaciła barmanowi za zamówienie.
Cieszyła się, że ci dwaj nie ślinili się na jej widok oraz nie czynili lubieżnych propozycji. Ogółem normalni i chwała im za to
przeleciała wzrokiem po mężczyznach. Może do Leili los się uśmiechnie i połączy ją z którymś z nich? Miała taką nadzieję.
Daimona znała z widzenia i plotek. Należał do sfory Black'a.

Siedział nieco milczący, kończąc kufel wciąż zimnego piwa. Dobry humor go nie opuścił, ale po raz kolejny zamknął się w sobie.
Uśmiechnął się lekko, do zebranych.
-Chce ktoś coś z baru?
Zapytał grzecznie. Właśnie wybierał się po kolejny kufel piwa.

- Jak nie masz ochoty niczego zmalować bracie to mi możesz zamówić piwo. Wiesz ty prowadzisz. Ja dziś mam całkowicie wolne. - powiedział wyszczerzywszy białe i równe zęby w uśmiechu. Dopił piwo i postawił pusty kufel na stole. Choć teraz było łatwiej go zdenerwować jeszcze się trzymał i pilnował by nikt go do szału nie doprowadził.
- Mi również miło panią poznać. - powiedział do Madouc obrzucając ją krótkim spojrzeniem. W końcu wilcze zmysły i w tak krótkim czasie zdolne były zarejestrować najdrobniejszy szczegół jej wyglądu. Jednak dziewczyna jakoś go nie pociągała. Ot normalna i dość ładna kobieta ale nic więcej.