Stara Skała (miejsce spotkań)

- Tak jestem kobietą - roześmiałam się - i dobra pogadam z nią, ale nie wiem po co. Ty jesteś Alfą a nie ja. Nie mam żadnej pozycji. Jestem zwykłą Leą. Ale ok, zrobię to dla ciebie. Ostatni raz.
Spojrzalam na niego unosząc brew do góry. Robić coś dla Sama? A to ci psikus. Nigdy bym nie pomyślała, że na coś takiego się zgodzę.
W koncu dalej mi zależy na nim. Idiotka.

-Dziękuję. -odetchnąłem lekko gdy się zgodziła. Miałem szczerą nadzieję że może ona cos wskura. spojrzalem na nia z nutą miłości. Nie musiala mi pomagać, jednak robiła to. Przysługa za przysługę... przyyszło mi do głowy. Chyba będe musiał się jej jakoś odwdzięczyć.
- Przysługa za przysługę. -mruknąłem cicho.
- Odwdzięcze ci się Leah, obiecuje. -uśmiechnałem się serdecznie i podrapałem po karku.

- Przysługa za przysługę? - uniosłam brew do gory - i odwdzięczysz mi się? Biorę te slowa na serio i powinieneś się bać,że to powiedzialeś.
Rozesmialam się. Gdy spojrzał na mnie z nutką milości w oczach zapomniałam jak się nazywam. Serce zaczęło mi walić jak szalone.
Uspokój się Lea. To mąż Emily, a w sumie... Walić Emily.
Gdybym tylko wiedziała co zrobić aby Sam znów na mnie tak spojrzal to zrobilabym to.

- Serio, Serio! -upewniłem ochoczo poraz kolejny odsłaniając śnieżnobiałe zęby.
Może jeszcze w tej dziewczynie zostało coś ze ''starej lei'. O... tak było lepiej. Wolałem by się śmiała niż smuciła. Nadal lubiłem na nią patrzeć.
- To co? Odprowadzić cię? Bo ja muszę juz isć. Dochodzi 22.
- Grzeczne wilki chodzą wcześnie spać. -zażartowałem.

- A ja jestem niegrzeczna - roześmiałam sie wesoło. Taa pojawiała się czasami stara Lea. Ta uśmiechnięta i szcześliwa. Tylko tutaj nie było szczęścia. Spojrzałam w niebo i cicho westchnęłam. Było zbyt milo, żeby to skończyć, ale Sam musi wracać do Emily.
- Jeśli możesz to odprowadź mnie. Bo sama mogę się zgubić.
Zażartowałam. O matko ja żartuję?!

Jak za dawnych czasow, tak własnie będę się czuł odprowadzając ja do domu.
Uśmiech nie zchodził mi z twarzy.Wspomnienia wracały z każdą chwilą spędzoną za starą dobrą Leją.
- No to... chodzmy.
Kiwnąłem głową w stronę ścieżki.

<<// leśne ścieżki //

Uśmiechnęłam się i ruszyłam powoli za nim. Sam cały czas się uśmiechał tak jak wtedy gdy byliśmy razem. W czasami gdy było mówione o nas, że jesteśmy jak papużki nierozłączki a potem bylo buuum.
- Idę już idę.
Wypięłam mu język i ruszyłam w stronę ścieżki

/leśne ścieżki/