Najwyższe Klify

Lekko mnie to zamroczyło. Nie spodziewałem się tak przyjemnych tortur.
-Ze szczęścia też można umrzeć. Zapewne stosowano takie tortury, by humanitarnie zabijać dzielnych rycerzy.
Łagodny uśmiech zagościł na mojej twarzy. Zrobiłem wolny krok w Jej stronę, nie chcąc Jej spłoszyć. Wolałem by nie podrywała się do lotu prosto w wodę.

Czekałam na niego
-No tak bardzo często niewolnice były wykorzystywane to zadawania takich tortur-uśmiechnęłam się do niego.
-To dlatego, kobiet są uważane, za osoby które potrafią przestawić mężczyzna życie-

Pewniejszym krokiem podszedłem do Niej.
-Oj, potrafią.
Zaśmiałem się cicho.
-Dawno tak dobrze się nie bawiłem. Dziękuje.
Powiedziałem, niskim, ciepłym tonem.

Lekko sie mu ukłoniłam
-Prosze bardzo do usług-puścilam mu oczko

Odpowiedziałem ukłonem.
-Wracamy do tych, tamtych w barze?
Zapytałem, choć nie chciałem zbytnio tego robić. Z drugiej strony nie wypadało, pozostawiać ich tam samych sobie... trudna decyzja.

-A chcesz -spytała się bardzo ciepło
-O nich nie musisz się martwić-powiedziałam z uśmiechem na twarzy
-Albo że ja ci się znudziłam?-

-Znudziłaś? To raczej nie możliwe.
Podszedłem do Niej i złożyłem na Jej ustach przelotny pocałunek.
-A jak zanudzą mi brata? I zamiast starego Daimona, będę miał chodzące zombie?
Zapytał, próbując utrzymać poważny ton.

-Uwierz mi, oni nie są tacy źli-powiedziała z uśmiechem na twarzy.
-Zresztą wole mieć cie tylko dla siebie-wyszeptałam mu do ucha

-Brzmi ciekawie... po co na przykład?
Zapytałem szeptem, tuż przy Jej policzku.
Wodziłem wargami od załamania Jej szczęki, po odsłonięte ramiona.

Nie odpowiedziałam na jego pytanie. Zarzuciłam ręce na jego szyje spojrzałam mu prosto w oczy.
-Wydaje mi się że się bardzo polubimy-tym razem ja mu wyszeptałam do ucha.

-Też mi się tak wydaje.
Obdarzyłem Ją najpiękniejszym uśmiechem, na jaki mogłem się zdobyć w tej chwili. Dłonie ułożyłem na Jej talii, również spoglądając w Jej oczy.

Lekko się uśmiechnęłam, cholera to jest chłopak, moich marzeń pomyślałam cicho.
Nie mogłam oderwać od niego oczu, miał w sobie coś czego, nie mogłem wytłumaczyć. Po chwili położyłam swoja dłoń na jego policzku i namiętnie pocałowałam

Oddałem Jej ciepły pocałunek. Przyciągnąłem Ją lekko do siebie, niwelując dzielącą Nas odległość. Nieco pewniej zatopiłem się w Jej ustach.

Kiedy w końcu oderwalismy sie od siebie spojrzałam mu w oczy
-No i jak nie żałujesz że wróciłeś do La Push-

-Za całą pewnością nie żałuje.
Znów się uśmiechnąłem i spojrzałem, na coraz bardziej niespokojne fale. Szykował się chyba sztorm, lub coś na kształt niego. Miło będzie go z kimś obejrzeć.

Również spojrzałam na na fale i wtuliłam się w niego.
-Z tego klifu można najlepiej obserwować sztorm i zachodzące słonce-wyszeptałam
Wszystko było tak idealne, takie piękne, dobrze wiedziałam ze i tak niedługo sie to wszystko skończy, mi nie jest pisane być szczęśliwa

Usiadłem na krawędzi i rozłożyłem swoją koszulkę by mogła usiąść.
-Obejrzymy go razem?
Spojrzał na Nią wyciągając w Jej stronę dłoń. Fale były coraz wyższe i agresywnie roztrzaskiwały się o brzeg klifu.
-Zapowiada się ładny spektakl...

Podałam mu rękę i usiadła na jego koszulce. Wpatrywałam sie w słońce które mnie lekko oślepiało
-Takie chwilę trzeba zapamiętać na całe życie-spojrzalam na niego. Wyglądał slicznie w tym słońcu

//Bar Stary Niedźwiedziem
Zatrzymał się w kępie krzaków uważnie obserwując brata i Leilę ma klifie. Na razie nie miał ochoty ujawniać swej obecności więc cicho położył się w trawie. Ze swej kryjówki miał doskonały widok na morze i zachodzące słonce. Uwielbiał takie obrazki choć zakochani nie należeli do ulubionych rzeczy. Prychnął cicho widząc ich pocałunek a potem potrząsnął wielkim łbem. Nie przy ludziach. pomyślał.

-Yo! Daimon! Wyłaź!
Wrzasnąłem, wyczuwając obecność brata. Nie wiedziałem po kij się chował w tych chaszczach, ale byłem tego pewien, że tam jest.

Po chwili z krzaków wyłonił się Daimon. Stał bez koszulki w świetle zachodzącego słońca.
- Przyszedłem sprawdzić jak się bawicie. I zobaczyć czy nie wplątałeś się w jakieś tarapaty. - powiedział patrząc na brata. Obecność Leili trochę go krępowała. Już chciał się wycofać ale jak został "zauważony" to wypadało zostać.
- Skąd wiedziałeś, że tam jestem. Przecie nie poczyniłem żadnego hałasu. - dodał spokojnym głosem.

-Wyczuwam Cię. To wystarczy.
Uśmiechnąłem się do Niego łagodnie, wracając wzrokiem na morze. Zbliżało się na niezły sztorm i to także można było wyczuć.

- No tak o tym nie pomyślałem. Mogłem się wcześniej wytarzać w wodzie. Wtedy miałbyś utrudnione zadanie. - powiedział do Mike'a. W końcu woda choć trochę zniwelowała by jego wilczy zapach. Spojrzał na morze i chmury nadchodzące od wschodu. No zapowiada się ciekawa nocka. Wyczuwał napięcie związane ze sztormem. Jego oczy wpatrywały się w horyzont oczekując rozpoczęcia widowiska. W końcu sztorm na klifach musiał wyglądać spektakularnie.

Również wyczułam Daimona, kiedy jednak Mike go zawoła spojrzałam w jego stronę. trochę dziwne się czułam w jego obecności, ale dawałam rade
-Nie martw się nie zrobiłam twojemu braciszkowi krzywdę-uśmiechnęłam się lekko
Miałam wrażenie ze braci są zupełnie inni, jaby nie bracia

Wyczułem Jej nagłe zaciekawienie i wątpliwości. Nie miałem jednak pojęcia skąd one się wzięły.
-Coś nie tak, Leilo?
Zapytałem zaciekawiony Jej nagłą zmianą humoru.