Najwyższe Klify

-Nie, nie-wolałam o tym nie mowic przy Daimonie i tak zresztą, nie zręcznie się przy nim czułam. Był dla mnie za bardzo spokojny, chociaż i tak go bardzo polubiłam. Daimon jest zupełnie inny niż Mike

- Wyczułbym gdybyś mu chciała zrobić krzywdę. W końcu jesteśmy braćmi i wiemy kiedy drugi cierpi. - powiedział przypominając sobie swoją służbę w komandosach. Mike zawsze wiedział kiedy on został ranny lub kiedy o mały włos wymknął się śmierci.

Powiedzmy, że uwierzyłem w Jej zapewnienia.
-To jak? Przyłączysz się do oglądania, D.?
Rzuciłem radośnie w stronę brata, kładąc się i opierając głowę i kamień.

- Jeszcze się pytasz. Przecież wiesz, że uwielbiam oglądać sztorm i wzburzone fale. - powiedział i rozciągnął się na ziemi. Oparł głowę o zgięte w łokciach ręce. Cały czas wpatrywał się w ciemniejącą morską wodę.

-Właśnie zapraszamy- i pokazałam mu miejsce obok brata, po pewnie koło mnie nie będzie chciał usiąść, zresztą jakby to wyglądała, ja otoczona chłopcami a na dodatek bracimi

Otuliłem Ją ramieniem. Fakt, bez potrzeby, bo wilkołaki nie marzną, ale to był chyba najbardziej człowieczy gest na jaki byłem w stanie się teraz zebrać. Spoglądałem na fale uderzające o ostre brzegi klifu. Gdy nikłe światło przebiło się przez chmury, bez najmniejszego powodu, moje tęczówki zmieniły barwę. Nie były już ciemno niebieskie. Odbijały teraz światło niczym rozszczepiajacy pryzmat, okalając źrenicę wielobarwną tęczą.

Odwrócił na chwilę od nich wzrok. Czuł się tu niepotrzebny. Romantyzm wręcz go odstraszał. A czułość sprawiała, że zaczynał mieć mdłości. Wbił spojrzenie ciemnych tęczówek w modę i napawał swe oczy przedstawieniem jakie odgrywało dla nich morze. Ten huk i rozbryzg fal o ściany klifu był czymś pięknym i za razem przypominał o niszczącej sile wody.

Niby jestem wilkołakiem, i bez problemu mogłam bym załatwić każdego i nie bałam sie niczego. Ale w ramionach Mike czułam się jeszcze bardziej bezpieczna. Kątem oka jednak cała czas zerkałam na jego brata. Żali mi go było, może nie wyglądał na takiego ale na pewno też potrzebuje jakiegoś goracego uczucia.

Drgnął słysząc nieme wezwanie swej alfy. Zerwał się na równe nogi i rzucił ostatnie tęskne spojrzenie w stronę szalejącego morza. Spojrzał na brata i Leilę bo czym uśmiechnął się przepraszająco.
- Muszę iść. Wzywają mnie. Nie wiem jaka jest przyczyna ale ten zew jest silniejszy od moich pragnień. Do zobaczenia w domu bracie. Miło było Cię poznać Leilo. Na razie. - powiedział i zniknął w krzakach. Tam ściągnął ubranie, związał węzełek na lewej nodze i przemienił się w wilka. Ruszył pędem do miejsca skąd słyszał niemy rozkaz. Biegł coraz szybciej, by zdążyć na czas.
// Dom Edwarda i Belli

Spojrzał na podnoszącego się Daimona i posłał mu zaciekawione spojrzenie.
-No tak... alfa, sfora i wszystkie fajne rzeczy, które mnie omijają...
Prychnął lekko, na znak, że nie wszystkie ciekawe i isteresujące rzeczy, przechodzą mu koło wilczego noska. Otulił Leile szczelniej ramieniem, zerkając na uspokojające się morze.
-Jak na ironie, to go nie ominęło...
Uśmiechnął się łagodnie, podnosząc się z klifu i wyciągając w stronę dziewczyny dłoń.
-Wracajmy. Robi się naprawdę późno, a kilka spraw czeka na załatwienie jutro.
Puścił Jej oczko, dając do zrozumienia, że nie są one ważniejsze niż ona, jednak warte uwagi.

Mike pomógł mi wstać. ja uśmiechnęłam się do niego słodko. Tak bardzo nie chciałam iść, miałam ochotę tutaj zostać.
-Mam nadzieje ze to nie koniec naszej przyjaźni-puściłam do niego oczko przy czym dałam mu sojkę w bok. Nie wiem czemu ale przy nim było mi bardzo dobrze. a przy tym naprawdę mnie pociągał. W LA Push nie był aż to teraz takiego chłopaka ze by tak na mnie działam jak on

Przyciągnąłem Ją do siebie, uśmiechając się łagodnie. Dłonią odgarnąłem wciąż mokre włosy z Jej policzka i złożyłem na ciepłych ustach, delikatny pocałunek.
-To jest przyrzeczenie, dalszej znajomości.
Ująłem Jej dłoń w swoją i ścisnąłem lekko.
-Lepiej chodźmy.

Tak bardzo chciałam tutaj zostać i obejrzeć do końca cały zachód, ale najwyraźniej nie mogliśmy. Nie pytałam się jakie sprawy musi załatwić, nie wypadało. Kiedy Mike mnie pocałował zarzuciłam na jego szyje ręce i również jak najlepiej odwzajemniłam pocałunek. Kiedy zakończył się uśmiechnęłam się lekko.
Przecisnęłam jego dłoń
-Dobrze chodźmy-rzekłam