Salon

+ malinowa sofa i dwa fotele, stary telewizor

//Samochód Madouc
- No to teraz wyjaw, gdzie mnie wywiozłaś i co zamierzasz... - powiedział głaszcząc i pieszcząc za uchem Madouc. - I dlaczego mnie tutaj przywiozłaś. - dodał.

//z auta


Złapała w pysk kasetę z pierwszą częścią Króla Lwa i podreptała do odtwarzacza kaset wideo.
- Miau! - położyła kasetę i skoczyła na pierwsze piętro znikając w jakimś pokoju.
Po kilku minutach wróciła w ludzkiej postaci ubrana w długą koszulę flanelową i majtki.
- Mam przekąski - uśmiechnęła się siadając na kanapie. - No włączaj film, na co czekasz?

Wziął pilota i rozpoczął próby włączenia bajki.
- Gdzie mnie zabrałaś? Czemu się przemieniłaś tam? To twój dom? Przytulnie tu. - mówił siłując się z pilotem. - Wreszcie. - bajka ruszyła. Usiadł na kanapie obok Madouc i zaczął oglądać z rosnącym zafascynowaniem. Co chwila sięgał po przekąski. W pewnym momencie nieświadomy tego, co robi, złapał dziewczynę za rękę, gdy Simba próbował ocknąć przed chwilą stratowanego Mufasę.

[offtop] [/offtop]

- Mój - burknęła zdradzając niechętnie gdzie mieszka.
Madouc wielokrotnie już oglądała ten film. Gdy nadszedł smutny fragment filmu również ścisnęła Simbę.
Rozumiała jego reakcję.

- Ale dlaczego w bajce jest takie coś? - jęknął widząc śmierć. - Nie spodziewałem się... do końca myślałem, że jednak otworzy oczy... A teraz wygnany został niesłusznie... - mrugnął, bo do oczu napłynęły mu łzy.

- Pytaj o to scenarzystę bajek Disneya - mruknęła - Idę zrobić kanapki - poinformowała
Wyszła do kuchni i tak po pół godzinie wróciła z kopcem kanapek.
- Z serem, serkiem, wędliną. Co tylko chcesz - powiedziała stawiając talerz wraz z dwoma butelkami pepsi na stoliku.

Wziął bez słowa kanapkę z wędliną.
- Sporo Cię ominęło... Wiesz, że Simba jadł robaki? - skrzywił się. - Niech będzie, że uznam, że zwróciło mi się za tamtą wędlinę z naszego pierwszego spotkania. - uśmiechnął się do Mad.

- Jeżeli już mowa o Twojej szynce to była trochę za słona - odparła siadając obok Simby - Kilkukrotnie oglądałam już Króla Lwa. Twoi rodzice musieli to oglądać....skąd niby wpadliby na takie imię dla syna? Masz w ogóle jakieś rodzeństwo?

- Za słona? Pić miałaś gdzie, a Ci nie pasowało. - zaśmiał się. - Nie mam rodzeństwa. Dlaczego pytasz? Ach... Jeśli o to chodzi, to też nie miałem zbytnio z kim się bawić. - uśmiechnął się do niej. W kąciku ust miał kawałek masła.

- Jako dziecko musiałeś się z kimś bawić - zauważyła chłodno - Ja w ludzkiej postaci mam się z kim bawić. Jako Irbisica już nie. Wilki reagują na mnie niemal agresywnie, jeżą się jak szczotki. - wzruszyła ramionami - Wybrudziłeś się - sięgnęła palcami do kącików jego ust.

- Z tysiącami graczy z całego świata. A tak nie miałem raczej bliskiego kogoś. Musiałbym to zobaczyć. - dodał słysząc o szczotkach. - Pewnie też podkulają przy tym ogony. - zaśmiał się. - Gdzie? - zastygł, gdy do niego sięgnęła.

- Tu i tu - wyczyściła go - Nie mów mi, że jesteś wyalienowany. Co te wielkie miasta robią z ludzi - wywróciła oczami. Widocznie ubolewała nad globalizacją i urbanizacją. - Ty też jako wilk nie będziesz za mną przepadał. Zobaczysz. - dodała to jakoś smutno. - Zmienię kasetę - zerwała się z kanapy i usiadła przy magnetowidzie.

- A to dlaczego? Jako wilk nie będę sobą? Nie mów, że czeka mnie rozdwojenie jaźni... - jęknął. - Że będę jak wilkołak, co nie pamięta nic z przemiany, albo nie kontroluje w ogóle swojego zachowania... - był tym faktem wielce przerażony. - Mogę zaatakować człowieka wcale tego nie chcąc?

Ech - westchnęła - Masz kontrolę i będziesz wszystko pamiętał. Tyle, że będziesz czuł wszystko jak wilk. Więc jak Ci zawinę ogonem tuż przed nosem to się nastroszysz i stwierdzisz że kto to fee i błe. - wyjaśniła siadając z powrotem na kanapę.

- Będę czuł jak wilk? - spytał, gdy napięcie trochę opadło. - Więc będę widział świat czarno biały? - dodał pytanie. - Z czym się wiąże jeszcze wilkołactwo? - spytał zawczasu, by nie zostać zaskoczonym, gdy nadejdzie moment przemiany, w którą wciąż wątpił.

- Będziesz widział świat czarno biało i jadł surowe mięso o ile się nie powstrzymasz. Ja rzadko kiedy coś upoluję. Wolę smażone lub gotowane żarcie. A teraz oglądaj - włączyła guzik "on" i film ruszył.

Skrzywił się na wieść o surowym mięsie. Zauważył jednak, że mu ślinka pociekła słysząc o nim.
- Ja i jedzenie surowego mięsa? Jeżeli miałbym zjeść mięso surowe, to co stoi na przeszkodzie, bym kogoś nie zaatakował? - spytał niepewnie. - Jak myślisz, kiedy będzie moja przemiana?

- Jako wilk nie będziesz przecież paradował po mieście - powiedziała - Będziesz w lesie. A w lesie są sarny, jelenie etc. Jak będziesz bardzo, bardzo głodny i nie będziesz miał wyboru to zjesz sarnę. Rozumiesz? Nie mam pojęcia kiedy będzie Twoja przemiana.

Na wieść o sarnie znowu się skrzywił i tym razem przełknął nadmiar śliny.
- Hmm... późno już. Mogę u Ciebie przenocować? Bo jeszcze sporo do obejrzenia i w ogóle...

Tylko spokojnie, to było nieuniknione
- Jasne - odparła - wystarczy Ci kanapa czy chcesz pokój? - zapytała
Oczy utkwione miała w telewizorze.

- Wystarczy chyba. Nie będzie to dla Ciebie sprawiało kłopotu? - dopytywał się widząc, jak beznamiętnie, a zarazem usilnie wpatruje się w telewizor. Sięgnął po kolejną kanapkę. - Zresztą... Ty już u mnie spałaś. Nawet w moim łóżku... - zauważył.

Zmrużyła oczy i na niego spojrzała. Wyglądała drapieżnie. Jak Irbis.
- Do czegoś zmierzasz? - warknęła - Nie myśl sobie, że jak był raz to będzie więcej!

- Co? Nie... ja nie ten... Yyy... Do niczego nie zmierzam, źle mnie zrozumiałaś. - zaczął się wzbraniać. - Tamto było jednorazowym gwałtem ze stratą cnoty, nic więcej...

Przybliżyła się do niego tak że ich nosy prawie się stykały.
- Nie zgwałciłam Cię! Nie wzbraniałeś się! - syczała wściekle - Więc jeśli marzy Ci się seks to pomyliłeś adresy!