Lasy Okolic Forks

Simba szedł spokojnym krokiem przez las, co chwila przyglądając się śladom zostawionym przez zwierzynę i zastanawiając się, czy to nie są ślady wampirów. Miał na plecach wypchany prowiantem plecak. Gdy się zmęczył, usiadł na powalonym konarze, by rozkoszować się rześkim powietrzem jak i widokiem czystego, dzikiego lasu. Zastanowił się, czy może spotkać tu wilki. Nie był przygotowany na taką ewentualność, chyba, że kołek i główka czosnku by mu wystarczyła.

//z domu Uleyów

Zawsze gdy się przemieniała to czuła się wolna. Gdy byłą jeszcze małą dziewczynką to zazdrościła wilkom ze sfory tej zdolności przeistoczenia się w zwierzę. Marzyła o byciu wilkiem....
Machnęła swoim ogromnym ogonem gwałtownie przez co za bardzo ją zarzuciło w bok.
Miauknęła i przyspieszyła. Bycie jedyną panterą śnieżną w Ameryce Północnej jest bardzo deprymujące. Kiedyś chciała należeć do sfory.
A teraz? Kto chciałby mieć w grupie Kotkę? I to taką którą widać w zielonej gęstwinie na kilometr?
Prychnęła głośno po kociemu. Gdy tak sobie mówiła w myślach to nie zważała na to gdzie idzie i czy ktoś ją widzi choć otrzymała zakaz wędrowania w rejony gdzie może spotkać ludzi.

Otworzył plecak i wyjął kanapkę. Rozwinął ją i zadowolony z losowania, którego efektem była kanapka z wyśmienitą szynką, zajął się konsumpcją. Planował w myślach dalszą podróż po lesie. Przed oczami wyobraźni miał mapę okolicy i na oko określał swoje położenie. Z transu wyciągnęło go mignięcie czegoś białego.
- Halo? - zawołał nie spodziewając się tutaj białych zwierząt. Wstał trzymając w ręku na wpół zjedzoną kanapkę.

Zatrzymała się. Czyżby ktoś był w lesie? Wahała się dosyć długo po czym skapitulowała wyniuchawszy szynkę. Smakowitą, należy dodać.
Zaczęła się powoli skradać do źródła zapachu. Do zapaszku szyneczki doleciał też innych zapach. Całkiem przyjemny ale nie potrafiła go zidentyfikować. Był za słaby. Miauknęła znowu i skradała się coraz bliżej. Wiedziała, że dostanie ochrzan od Sama ale Madouc zawsze lubiła ryzyko.

- Jest tu kto? - spytał patrząc cały czas w tym samym kierunku. Serce mu zaczęło walić jak oszalałe. Starał się uspokoić i wmawiać, że to nie krwiożerczy wampir. Zastanawiał się, czemu mu nikt nie odpowiada. Miał nadzieję, że to przez lekki wiatr, który szeleścił liśćmi pobliskich drzew. Szeleścił, zagłuszając kroki potencjalnego napastnika...

Z gęstwiny krzaków wystawał długi puchaty ogon w cętki. Madouc nie umiała nad nim zapanować.
- Mrau! - miauknęła i ostrożnie wysunęła pyszczek z krzaków.
Jej irbisim oczom ukazał się młody chłopak o śniadej karnacji i czarnych włosach. Na oko ok. 16 letni.
Co te dziecko robi samo w lesie?
Zauważyła także kanapkę w jego dłoni.
- Miau - miauknęła poruszając ogonem.

Szelest zagłuszył jej miauknięcia. Simba w ogóle nie był świadomy tego, że jest obserwowany za plecami. Zrezygnowany usiadł z powrotem na konarze i odłożył kanapkę na kolanie, by przeszukać plecak w poszukiwaniu mp3. W międzyczasie musiał wyjmować jeszcze kolejne dwie kanapki, by sięgnąć po odtwarzacz. Jak zwykle kabel od słuchawek zaplątany, jakby jakiś demon siedział w plecaku i plątał nieustannie. westchnął.

Ślinka ciekła jej niesamowicie.
Szybko złapię te kanapki i ucieknę. Nic wielkiego się nie stanie powtarzała sobie i zaczęła się skradać.
Gdy Młody zaczął grzebać w plecaku, chwyciła w zęby kanapkę i szybko zaczęła ją przeżuwać by dopaść następną.
Madouc jednak nie doceniła swojego długaśnego, niestabilnego ogona. Walnęła nim nieumyślnie w głowę chłopaka.
Podskoczyła jeżąc sierść na karku. Pyszczek miała wybrudzony masłem i kawałkiem szynki.
- Miau? - miauknęła widząc trudne do odgadnięcia spojrzenie chłopaka.

Chłopak się odwrócił na pięcie i upadł wystraszony. Zupełnie nie wiedział, co ma zrobić. Trochę uspokoił go fakt, że ów zwierze stojące przed nim wolało kanapki od niego. Złapał więc plecak i rzucił panterze kanapkę pod nogi, wycofując się przy tym powoli sunąc tyłkiem po ziemi.
- G-G-grzeczna k-k-kicia... - co to za gatunek? Nie wygląda jakby był tutejszy... Z zoo? To by tłumaczyło, czemu mnie nie zaatakował i czemu tak pewnie czuje się przy człowieku... Wolę jednak nie drażnić tego zwierzęcia... Przełknął ślinę.

Ale bezczelny skomentowała rzuconą pod nogi kanapkę. Zlizała z niej jedynie szynkę i masło.
Podeszła bliżej do niego. Zabawny dzieciaczek
- Miau? - zapytała niewinnie przyjmując pozę przytulaka a nie Irbisa ludojada.
Ciekawe kto to. I co tu robi? Nie widziałam go w La Push...
- Miau?
Może ma więcej tej pysznej szynki?

Wziął kolejną kanapkę i tym razem odważył się dać ją z wyciągniętej ręki.
- Tylko nie gryź ręki, która Cię karmi... Hmm... Pewnie Cię szukają w zoo... - i jeszcze pewniej wyznaczyli nagrodę... Jakby udało mi się Ciebie zwabić i zamknąć w pokoju w domku, mógłbym poszukać informacji co do tego, kto szuka i jaką nagrodę wyznaczył... Postanowił się cofać w stronę domku tak, by ciągle brakowało panterze śnieżnej co najmniej paru centymetrów do kąska trzymanego w dłoni. dobrze, że mam zapas kanapek, to może starczy do domu... Choć niektóre będę musiał dzielić na mniejsze kawałki.

Nie ruszyłabym Cię nawet kijem głupku pomyślała Czy ja wyglądam na taką co żre młodych chłopców?
Była poirytowana ale podążała za chłopcem delektując się szyneczką.
Hmm smakuje jak Szynka Prezesa... Muszę powiedzieć Emily by znowu ją kupiła..mniam, pychota.
Oblizała się.

Przyspieszył kroku modląc się, by nie zabrakło mu jedzenia. Pod koniec biegł rzucając w górę co jakiś czas kawałek szynki i patrząc na piękne, pełne gracji skoki kota i łapanie kęsów w locie.
- Nazwę Cię... Madouc. - zaśmiał się o mało nie uderzając w drzewo, gdy patrzył za siebie na panterę.
//Do wynajęcia.

Biegł co sił w nogach. Miał wszystkiego dość. Tamta dziewczyna ma chyba jakieś kompleksy! Nie miał zamiaru ich leczyć, a tym bardziej zaakceptować. Jeżeli nie miała z kim się bawić, to nie miała też okazji nauczyć się współżyć (bez skojarzeń, zboki!) z innymi ludźmi. Potknął się o korzeń drzewa. Złapał równowagę i oparł się o konar, by odsapnąć.

//z domu Madouc

Co za fajtłapa widziała jak Simba co chwila upada i wstaje. Biegł też jakoś dziwnie. Skakanie z gałęzi na gałąź było jedną z ulubionych zabaw Kocicy. Zamierzała zeskoczyć tuż obok Simby gdy zamachała ogonem zbyt mocno i zniosło ją tuż na chłopaka. Spadła mu na plecy z głośnym jękiem jednego i drugiego. Na szczęście w ostatniej chwili schowała pazury.
Simba mógł poczuć bardzo silny zapach gruczołów Irbisa.

Simba został przygwożdżony do ziemi tak jej ciężarem jak i zapachem. Przyjemny zapach, który wypełniał jego nozdrza, a nawet umysł... Nie był w stanie nic zrobić, poza przytuleniem bestii, która go dopadła i zawrauczeniem. ^^

Liznęła go od szyi po czoło by oprzytomniał.
- Miiiiauuu. - miauknęła machając ogonem w lewo i prawo.
Chyba go nie zabiłam? A jak stało się mu coś w głowę? Przytula mnie...

- Mrrrr... - rozmarzył się wciąż przygnieciony i ociekający śliną Simba. - Uwielbiam... - wyszeptał wciąż pod wpływem jej zapachu i miłego, puszystego futerka.

Naprawdę musiał mocno się uderzyć w tą swoją łepetynę.
Pacnęła go łapą.
- Miau!
Jeszcze może zacznie mnie całować. Ma jakiś tępawy wyraz twarzy...Sam mnie zabije...

- Bawić chce się kiciuś? - spytał odwracając się pod nią i też ją pacając łapą. - Jaki milusi kiciuś...

Trzepnęła go ponownie łapą i zamiauczała.
Otrzeźwiej człowieku! Haalloo. Tu Madouc do Simby!
- Wwwwrrrr - zmrużyła oczy i nadstawiła tuż przed oczy Simby łapę. W sekundzie wysunęły się z niej...kolorowe pazurki.

- Ładny kolor. - zaśmiał się tuląc Kotkę. - Zaraz... złapał jej łapę. - Czy to są wzorki? - przyglądał się pokaźnym pazurkom. - Kwiatuuuszkiiii... - ucieszył się widząc dzieło, które musiało zająć sporo czasu.

Poruszyła paluszkami.
Zaraz będą to Twoje jedyne i ostatnio widziane kwiatuszki!
- Miau Mrau - warknęła gromiąc Simbę wzrokiem.
Zaczynało się jej robić dobrze.

- Niespokojna kicia? - zaczął drapać ją za uszkiem. - Cichuutko... Już dobrze... - wtulił się bardziej i objął ją nogami. - Milutki Kiciuś. Milusii...