Lasy Okolic Forks

Zaczęła się wiercić z większą siłą.
Nie zamierzam się z Tobą przytulać
Zaparła się łapami o jego pierś.
Puszczaj pomyleńcu!

- Co kotku? - powiedział przygniatany ledwo oddychając. - Nie... wierć... się... - przytulił Ją do siebie z nadludzką siłą, która zaskoczyłaby niejednego.

K***a jego najbrzydsza mać!
Jedynym ratunkiem była przemiana w człowieka. Leżała na nim naga patrząc na niego wymownie.
- Padło Ci na mózg by mnie przytulać oszołomie? - zapytała cicho. Strasznie cicho.

Uścisk zniknął natychmiast.
- Złaź ze mnie... Ja chcę kotka... - zwalił ją z siebie na ziemię i osunął się we wspomnienia tuląc powietrze. - To futerko, ten zapach... - nie zwracał uwagi na Madouc.

- Tobie naprawdę stało się coś z głową - uszczypnęła go w ramię - Pantera śnieżna to ja. Więc ściskałeś mnie. A ja nie jestem do ściskania. Kup sobie miśka. Boże weź się w garść. - pomachała mu ręką przed oczami. Siedziała przy nim naga. Pozostało trochę kociego zapachu..

// podwórko Uleyów //

Koci zapach był o wiele intensywniejszy niz towarzyszącego jej młodego wilkołaka. Znakomity węch oraz doswiadczenie pomogły mi znależć ich bez trudu. Ucieszyła mnie myśl że wykonując moje polecenia zajmuje się młodym zmiennokrztałtnym.
Bezszelestnie wyłaniając swój czarny jak smoła łeb zza krzaka nie zostałem zauważony. Ku mojemu zdziwieniu zastałem oboje w dziwnwj sytuacji. wytrzeszczyłem lekko moje wilcze śleepia choć itak trudnobyło to dostrzec bo i one jak moje siersć były w 100 procentach czarne. Ten elegancki nigdy nie wychodzący z mogy kolor pomagał mi obserwować ich przez kilka sekund z ukrycia by po chwili wyłonić się zza krzewu w spodenkach i naciągając koszulkę.
Uświadomiłem sobie w tymsamym momencie że zostawiłem kurtkę na podwórku.
- Madouc niewątpię że najlepiej wyglądasz nago ale nie powinnaś przypadkiem ubrać się przy ludziach ???
Co ona sobie myśli ? Ze jest jakąś nimfą czy co??? Powiniemem powiedzieć jej o tym wolnym ogłoszeniu którye widziałem ( w port Angels potrzebują striptizerki )

- Chwileczkę... Czy widzisz tutaj jakichkolwiek ludzi? - Simba spytał ironizując w obronie Madouc i mając na uwadze fakt, że uważają go za zmiennokształtnego. Rozejrzał się dodatkowo teatralnie, dla lepszego efektu. - Ja tutaj przykładowo nie widzę nikogo. - Wyszczerzył zęby w chytrym uśmiechu ukazując przy tym przydługawe kły.

Wzniosła ręce do góry w bezbronnym geście.
- No wiesz co Sam....Simba przywykł do tego tak szybko a tobie tak trudno po tylu latach? - uśmiechnęła szeroko - Wierz mi, nie lubię brudzić tyłka i... tyłka bez powodu. Bawiliśmy się właśnie z Simbą kiedy zaczął krztusić się moim kłaczkiem no i musiałam się przemienić w człowieka...
Poklepała Simbę z miną siostry miłosierdzia.

- Niedobijaj mnie grzeszna kobieto. -powiedziałem ze śmiechem na ustach.
Jej wybryki nie były żadną nowością a co dopiero te teksty.
- A ty młody nieprzeinnaczaj, zmiennokrztałtny to też człowiek. Na ten przykładf wampir to nie człowiek. Tylko krwiopijne zombie. -rzuciłem nadal rozbawiony.
- Madouc jeśli szukasz prostego zajęcia to zatrudnij się jako striptizerka w Port Angels, wioedziałem ogłoszenie że potrzebuja kogoś na zastępstwo. -uśmiechnałem się cwano. Obejrzałem sobie ją z góry do dołu uważnie od czego stroniłem przez te wszystkie lata mając ją w domu jako młodą dziewczynę pod czujnym okiem mojej żony.
- Pozatym wiesz co madouc... Emily wygląda lepiej od ciebie. Nawet w aktualnym stanie. Chyba cię to nie dziwi.

- Mimo tego i tak masz niezły namiot postawiony na wysokości krocza. - zauważył, że Samowi "stoi". - Według wampirów zmiennokształtni to nie ludzie, a zwierzęta. - zauważył. - Choć mi ten fakt by nie przeszkadzał, gdyby ktoś mnie zwierzęciem nazwał, bo ludzie nierzadko są gorsi. Hau. - szczeknął udając psa bądź wilka.

W jej oczach błysnęła iskierka złości.
- Fakt. Ja nie mam szramy na twarzy - pokiwała głową energicznie - Ale co tam...przeżyję....co do Port Angeles....jak zapytają o rekomendacje to powiem im o alfonsie Samie Uleyu i o luksusowym burdelu w La Push - rozpromieniła się a oczka zrobiły tak : ^^
- Jaka szkoda Simba że nie mamy aparatu....- spojrzała na niego zawiedziona - Po takiej fotce dostałabym pracę od zaraz!

To o bliznie Emily zdecydowanie nie było śmieszne. Zacząłem się lekko trząść.
Ale za co mam ją winić. Przecież niewiedziała kto tak naprawdę zrobił Emily tą bliznę. Myślała żetak jak w oficjalnej wersji jest to sprawka niedzwiedzia.
- A mów sobie o burdelu mów . Niemam nic przeciwko. -Po jej nieprzemyślanych słowach o bliznie odechciało mi się już z nią droczyć.
Całkowicie zepsuła mi humor. lpnąłem na nia z wyrzutem.
- Zajmij sie Tym młodym... z bajki jak ci tam... Simbą jak należy bo... zrobie z tobą porządek gówniaro! Tu żarty się skończyły! - uniosłem się zdenerwowany i podirytowany.
-....I niewspominaj nic o bliznie Emily. -dodałem już spokojniej.
A myślałem że zdążyla zauważyć że na temat blizny Em byłem zawsze wyczulony.
Moja naturalną reakcją byłoby teraz uduscić tego kotka.

Pokazała mu język i przyjęła pozę nadąsanej.
- Sam zacząłeś więc to TWOJA wina. I nie groź mi staruchu bo po pierwsze nie jesteś moim alfą po drugie już się mną nie opiekujesz.
Z chęcią by mu sprała ten psi tyłek. Ważniak się znalazł.

- Nadal jesteś pod moja opieką cwaniaro! Do 20stki! Niezapominaj o tym.
- Ciesz się lepiej że twoi rodzice niesłyszą o tym co wyprawiasz w tym lesie.
Zrobiłem zrezygnowaną minę.
- Jak tam umłodego ? -wskazałem głową na Simbę.

Simba zauważył, że powietrze mocno zgęstniało, a Sam niemal rzucał piorunami.
- To ja może już pójdę. - wycofał się na czworaka, a dopiero potem wstał. Oddalał się od nich tyłem.
Robi się bardzo niebezpiecznie... Czemu oni wszyscy są tacy nerwowi?

Złapała go sprawnie za kark i zaciągnęła w miejsce gdzie wcześniej leżał.
- Ma się dobrze jak widzisz. - uśmiechnęła się - Prawda Simba? Pooglądaliśmy sobie filmy, pospacerowaliśmy....i chyba pójdziemy popływać.
Ciągle trzymała chłopaka. Już nie za kark ale obejmowała go ramieniem.

- Ja eee... my... tak, ale od kiedy Koty lubią wodę? - zdziwił się. Znowu przeżywał kryzys psychiczny. Już ze trzeci dzisiaj jak nie lepiej. - To ja pój... znaczy my pójdziemy. - Fakt, że naga dziewczyna obejmuje go ramieniem nie był specjalnie polepszający jego humor.

Zlustrowałem wzrokiem ich oboje. Młody chwilami wydawał się przerażony. Zacząłem wątpic czy żeby Madouc zajęła sie młodym było dobrym pomysłem.
Powinienem ich kontrolować... pomyślałem.
- Będe miał was na oku. -powiedziałem władczym tonem.

- Tak jest ojczulku - zasalutowała - Pozdrów Emily. A my już sobie pójdziemy - złapała Simbę za rękę i wciągnęła w zarośla.
- Może mógłbyś bardziej udawać zaprzyjaźnionego ze mną? - zapytała szeptem - Żeby Sam niczego nie podejrzewał...

- Pa dzieci, pa. -mruknąłem na nazwanie mnie ojczulkiem.
- Wracam do Emily. -pomyślałem wypowiadając myśl szeptem.
Odwróciłem się gdy zniknęli za krzakami. Na powrót przemieniłem czarnego jak smoła wielkiego wilka.

// Dom Uley'ów / sypialnia //

- Bo i tak wyjeżdżam najpewniej... Hmm... Nie wiesz w jakim zoo będą Irbisy? - spytał z nadzieją. - Bo fakt, że Ty jesteś tym milusim Irbisem, nie jest mi na rękę. Tak bardzo się boisz Sama? Nie możesz go olać? Sama mówiłaś, że jest dla Ciebie nikim ważnym. - oparł się o drzewo patrząc na tą, która miała czelność go zgwałcić podczas snu.

- Ty nie możesz wyjechać! - zatrzymała się i skrzyżowała ręce na piersiach a w oczach pojawiły się autentyczne łzy. - Ty nie masz pojęcia jacy są moi rodzice! Gdy dowiedzą się, że nie jestem dziewicą to będą kazali mi brać ślub! A Sam im powie, jeżeli sobie pojedziesz!
Połykała swoje łzy i w jednym momencie się przemieniła. Jako kotka pobiegła w gęstwinę zarośli.

- Ale jeśli zniknę, komu będą kazali wychodzić za Ciebie? - powiedział gdy się przemieniła i odsuwając się widząc, że jest w stanie załamania. - Zresztą poniesiesz konsekwencje własne... Nie martw się, za Ciebie nie wyjdę. - dodał widząc jak się odwróciła, by pobiec. - Ej! Gdzie pędzisz? - spytał zdziwiony.

Nie patrząc za siebie biegła przed siebie wydając z siebie dziwne odgłosy. Ni to chrząknięcia, ni to pociąganie nosem z którego i tak leciały już gilki.
Była smutna, bo wiedziała, że rodzice każą jej poślubić wybranego przez siebie mężczyznę....sąsiada, kuzyna...jakiegoś starca...
Wolała już Simbę....ale on woli ją skazać na taki parszywy los. Dobiegła do strumyczka i się do niego rzuciła. Nie było głęboko ale w sam raz dla takiego cielska jak ona. Tylko ogon pozostał na suchym lądzie.

Usłyszał w swoim umyśle dwa słowa: "rzeka, koniec", a dodatkowo coś więcej... Jakby uczucie. Bezradności, rezygnacji. Nie było to jednak jego uczucie. Przez moment był w szoku, ale postanowił pobiec za Irbisicą. Nie przebiegł wiele, a już słyszał szum wody z jakiejś rzeki. Przyspieszył mało się nie przewracając o konary drzew, o które co chwila się potykał. Dobiegł na skraj strumienia i rozejrzał się. Niedaleko spostrzegł ogon wynurzający się spod wody. Podbiegł i złapał za ogon i silnie pociągnął i wynurzył Irbisa na brzeg.
- Czyś ty zwariowała?! - powiedział sprawdzając, czy żyje. Nie był jednak wprawnym zoologiem.